07. "Idealnie."

z perspektywy Lucy

          Minęło już kilka dni od imprezy u chłopaków. Czy coś się od tego czasu zmieniło? Właściwie to nic takiego. Poza tym, że Harry jest zazdrosny o Zayna, chociaż się tego wypiera i tego, że Matt upomina się o przegrany zakład. Dzisiaj mamy wyczekiwany piątek, więc mamy w planach wyjść z chłopakami do klubu. Którymi? Tradycyjnie z Tom'em i Matt'em. Tak się złożyło, że skład One Direction zbytnio nie polubił się z naszymi przyjaciółmi z dzieciństwa, więc musiałyśmy wybrać. Dzisiaj padło na tych drugich. A no i zapomniałam o najważniejszym! Suzie i Niall normalnie ze sobą rozmawiają. Tamta noc sprawiła, że jeszcze bardziej się do siebie zbliżyli i często wychodzą gdzieś we dwójkę. Dobrze, bo wiem, że Horan jej nie skrzywdzi. Przynajmniej nie sprawia wrażenia chłopaka, który łamie dziewczynom serca.

– Lu, jesteś już gotowa? – do pokoju wparowała moja siostra. – Chłopacy już są na dole w taksówce – dodała. Na dzisiejszą imprezę ubrała się w błękitną koszulę, zapiętą pod szyję, którą miała włożoną w beżowe rurki. Jej nogi zdobiły czarne koturny.

– No już, już – odparłam, przeglądając się ostatni raz w lustrze. Byłam ubrana w ciemne jeansowe rurki, biały t-shirt na ramiączkach z napisem "life is brutal", czarną marynarkę i w tym samym kolorze trampki. Chwyciłam w rękę telefon i razem z Suzie skierowałyśmy się na dół, gdzie narzuciłyśmy na siebie kurtki, wychodząc z domu i na końcu zakluczając za sobą drzwi. Szybkim krokiem podeszłyśmy do taksówki, zajmując w niej miejsce na tyle, gdzie siedział już Matt, a z przodu Tom z wujkiem.

– Dobry wieczór, cześć – przywitałam się, na co cała trójka mężczyzn uśmiechnęło się.

– Dłużej się nie dało? – spytał M, obejmując mnie jedną ręką.

– Oczywiście, że by się dało – powiedziałam, dłonią lekko klepiąc go w policzek, na co wszyscy się zaśmieli.

– Tam gdzie ostatnio? – wtrącił pan Waley.

– Tak – przytaknął jego bratanek.

Po uzyskanym potwierdzeniu samochód ruszył, a my siedzieliśmy w ciszy. Oparłam głowę o ramię Matta, wpatrując się w okno znajdujące się z jego strony. Padał deszcz, więc obserwowałam krople spływające po szybie, zgadując która będzie szybsza. Tak wiem, że to śmieszne, ale mnie coś takiego uspokaja i pomaga zebrać myśli. Nie mogłam jednak się skupić, bo Matt opuszkami palców zaczął wodzić po mojej szyi, co powodowało u mnie dreszcze. Odchyliłam głowę tak by móc na niego popatrzeć. Chłopak uśmiechnął się w moim kierunku, poruszając zabawnie brwiami. Wiem co miał na myśli. Po raz kolejny od kilku dni dał mi do zrozumienia, że przyszła mu na mnie ochota. Jednak u mnie coś się zmieniło. Nie chciałam tego. Zaczęło mi to po prostu przeszkadzać, że za każdym razem gdy któreś z nas ma chcicę lądujemy ze sobą w łóżku. Pokiwałam  przecząco głową w jego stronę, przewracając przy tym oczami, na co on popatrzył na mnie zrezygnowany zabierając rękę, którą mnie obejmował, a następnie wlepił wzrok w  szybę. Odsunęłam się trochę od niego, tym razem kładąc głowę na ramieniu mojej siostry, która zawzięcie z kimś smsowała. Nie musiałam zgadywać z kim, bo odpowiedź była oczywista. Suzie szturchnęła mnie lekko ramieniem ukazując mi ekranik telefonu, na którym widniała wiadomość od Nialla: "My już się bawimy w klubie. Jak chcecie to do nas dołączcie :)". Popatrzyłam na nią, mrugając dwa razy powiekami, co w naszym języku oznaczało potwierdzenie. Po chwili więc Suz wystukała wiadomość: "Postaramy się :)".

– Jesteśmy – przerwał ciszę taksówkarz, na co wszyscy zaczęliśmy opuszczać samochód. Tom, który wyszedł jako ostatni rzucił w stronę wujka, krótkie "dzięki", po czym zamknął drzwi i całą czwórką skierowaliśmy się do drzwi wejściowych klubu. Tradycyjnie weszliśmy bez żadnego problemu. W pomieszczeniu grała głośna muzyka, a na parkiecie znajdował się tłum ludzi, przez których musieliśmy się przecisnąć, by dostać się do stolików. Po paru minutach stykania się z innymi ludźmi i ciągłemu powtarzaniu "Przepraszam", "Sorry", "Złaź kurwa!" udało nam się zająć miejsca na mini rogówce. Zamówiliśmy sobie po kilka drinków, które szły nam na prawdę szybko i z podobną prędkością dawały po sobie znać. Co chwilę wymieniałam znaczące spojrzenia z Suz. Przez ten cały czas obie myślałyśmy jak wymknąć się do klubu obok, gdzie bawią się chłopcy z One Direction.

– Idziemy potańczyć? – spytałam.

– Dzisiaj jakoś nie mam ochoty – odparł podpity Matt.

– Ja też nie – dodał Tom.

– A ja z chęcią – powiedziała Suzie, wstając z rogówki biorąc przy tym kurtkę pod rękę.

– Po co ci kurtka? – popatrzył na nią M.

– Wyjdziemy sobie jeszcze na fajka – odpowiedziałam szybko za siostrę, ręką sięgając po swój płaszczyk. Nie czekając na odpowiedź, zniknęłyśmy w tłumie tańczących ludzi, kierując się do wyjścia. Kiedy znajdywałyśmy się na świeżym powietrzu odpaliłyśmy papierosy, idąc w stronę drugiego klubu, który znajdował się tuż za rogiem.

*jakieś dwie godziny później, Farbic Nightclub*

          Kolejny drink, który był już chyba piętnasty jaki wypiłam, nieźle uderzył mi do głowy. Wszystko nabierało coraz to bardziej kolorowych barw, a moje ciało coraz bardziej odmawiało posłuszeństwa. Mimo wszystko wirowałam na parkiecie nie zważając na nikogo. To, że nie wiedziałam gdzie znajduje się moja siostra i chłopacy jakoś mnie nie ruszało. Jak będą mieli do mnie jakiś interes to mnie znajdą.

– Uważaj, kurwa! – usłyszałam czyjś głos przedzierający się przez muzykę. Przymrużyłam oczy, by choć trochę opanować wirowanie świata i rozpoznać napastnika. Nie wiele udało mi się zobaczyć, ale z rażących, długich platynowych włosów mogłam zgadnąć, że była to jakaś dziewczyna.

– Może grzeczniej, co? – wybełkotałam, starając się zachować pionową postawę. W odpowiedzi tleniona blondyna popchnęła mnie lekko, wbijając przy tym sztuczne paznokcie w moje barki. Odpowiedziałam jej tym samym, a co zaczęło się dziać dalej było nie do ogarnięcia na mój obecny stan. Poczułam tylko jak ktoś szarpie mnie za włosy, a ja zaczęłam na oślep wymachiwać pięściami, trafiając kilka razy w przeciwnika. Jednak po chwili ktoś złapał mnie od tyłu, próbując zaprzestać bójce, co najwidoczniej wydało się skuteczne, bo w momencie mój wybawiciel ciągnął mnie gdzieś za rękę. Za plecami słyszałam różne wyzwiska kierowane w moją stronę, na co zareagowałam pokazaniem środkowego palca. Szłam z zamkniętymi oczami, potykając się o własne nogi. Śmiałam się z tego jak jakaś nienormalna. Nagle poczułam jak uderza w moją twarz powiew świeżego powietrza. 

– Wybawco kim jesteś? – spytałam rozbawiona nie otwierając oczu, jednocześnie wymuszając zatrzymanie się.

– Jezu Lucy, ile ty wypiłaś? – usłyszałam męski głos, który bardzo dobrze znałam.

– Harry? – otworzyłam oczy. Przede mną stał Styles, na którego widok uśmiechnęłam się lekko.

– Idziemy do domu – oznajmił twardo, ciągnąc mnie za rękę.

– Nie mam siły... – wymamrotałam.

– To nie problem – odparł, puszczając moją dłoń i odwracając się tyłem do mnie. – Wskakuj – powiedział.

Chwiejnym krokiem podeszłam do chłopaka zarzucając ręce na jego ramionach, a następnie zadzierając nogi tak, by mógł je chwycić. Udało się. Wtuliłam głowę w jego plecy, zamykając oczy. Czułam, że się przemieszczamy. Nie wiedziałam jednak gdzie. Z resztą, wszystko mi jedno. Oddychałam powoli, wdychając perfumę Stylesa, która ulatniała się z jego miękkiej bluzy. 

          Nie wiem ile czasu szliśmy, ale w końcu udało nam się dotrzeć na miejsce. Harry odkluczył drzwi i już po chwili znajdowaliśmy się w środku jakiegoś domu. Kolejnym celem były schody, a następnie sypialnia. Chyba. Lokowaty zrzucił mnie na coś miękkiego, co zgadywałam, że było łóżkiem. Światło, które się paliło w pokoju uniemożliwiało mi otworzenie oczu, przez co zaczęłam marszczyć drzwi.

– Zgaś – wybełkotałam. Nie uzyskałam odpowiedzi. Słyszałam tylko jakieś kroki, a po chwili światło, które mnie raziło zostało wyłączone. Kolejne kroki. Tym razem zostałam pociągnięta za rękę co spowodowało, że usiadłam. Otworzyłam oczy co było już zdecydowane łatwiejsze, kiedy pomieszczeniu panowała ciemność. Moim oczom ukazały się kontury Stylesa, który klękał przede mną. Wygięłam usta w coś co przypominało uśmiech. Chłopak tylko pokiwał głową śmiejąc się pod nosem.

– Chyba pora spać – powiedział, zsuwając mi marynarkę z ramion. Nie miałam siły się sprzeciwiać, więc pozwoliłam na częściowe rozebranie mnie. Zanim się obejrzałam leżałam w samej bieliźnie w łóżku przykryta ciepłą kołdrą.

– Harry... – wybełkotałam jego imię.

– Hmm?

– Nie zostawiaj mnie – poprosiłam, po czym zapadła chwilowa cisza. Leżałam czekając na odpowiedź. Poczułam jak materac się wygina pod ciężarem czyjegoś ciała. Kiedy zostałam objęta umięśnioną ręką Styles'a uśmiechnęłam się do siebie. Nasze ciała prawie się stykały, a moją twarz otulał równy oddech Hazzy, który powodował u mnie gęsią skórkę. Czułam się tak bezpiecznie w jego ramionach. Opuszkami palców odnalazłam jego policzek, przejeżdżając delikatnie po nim, co wywołało u niego szeroki uśmiech.

– Gdzie się podziała ta wiecznie niedostępna Lucy, co? – spytał rozbawiony.

– Najebała się – odparłam.

– Czyli rano jak obudzisz się w moich ramionach to dostane po twarzy, bo nie będziesz pamiętać jak się tu znalazłaś? – przejechał palcem po mojej ręce, zatrzymując rękę na moim policzku.

– Ja zawsze wszystko pamiętam.

– Więc moja twarz jest bezpieczna?

– Może – wzruszyłam ramionami, uśmiechając się. – Zrobisz coś dla mnie?

– Dla ciebie wszystko – powiedział rozbawiony.

– Pocałuj mnie – wypaliłam.
Nie musiałam długo czekać na jego odpowiedź, bo w przeciągu nie całych dwóch sekund Harry złączył swoje usta z moimi w czułym pocałunku. Nasze języki w momencie zaczęły ze sobą współgrać. Styles przewrócił się na mnie, a ja ujęłam w dłonie jego twarz. 

– Nie masz pojęcia, co właśnie zrobiłaś – wyszeptał, przegryzając lekko płatek mojego ucha, a następnie przenosząc się na moją szyję, którą delikatnie muskał ustami. W tym samym czasie bawił się gumką od moich majtek, których po chwili sprawnie się pozbył. To samo za moją sprawą stało się z jego bokserkami. – Tak bardzo ciebie pragnę – powiedział, jednocześnie we mnie wchodząc, co spowodowało, że wbiłam paznokcie w jego plecy. Zaczął poruszać się równomiernie w górę i w dół. Oboje oddychaliśmy coraz szybciej i głośniej. Kiedy Styles zwiększył tępo minęła chwila i oboje górowaliśmy w tym samym momencie, wydając z siebie jęk podniecenia. Harry bezwładnie na mnie opadł, składając na moich ustach krótki, ale czuły pocałunek. Wyszedł ze mnie, przewracając się na łóżko. Przyciągnął mnie do siebie, co spowodowało, ze wtuliłam się w jego tors.

– Idealnie – mruknął zadowolony, po czym zanim się obejrzeliśmy zasnęliśmy w swoich objęciach.

Cześć wam ;)

Przesiedziałam całą niedzielę, by was zaskoczyć i dodać rozdział dzisiaj. No i się udało ! Mam nadzieję, że wam się spodobał. Mogę wam zdradzić, że ten rozdział jest ostatni lub przedostatni, w którym jest taka sielanka. Planuję dramacik. O taaaaak.

Mam do was małą prośbę. Jeśli już komentujecie mojego bloga to napiszcie coś więcej niż tylko "Świetnie" lub "Super rozdział!". Wolę już żeby pod rozdziałami było te dziesięć rozwiniętych komentarzy, po których widać, że faktycznie rozdział został przeczytany, niż 30 praktycznie o tej samej treści, którą wcześniej podałam. Także wysilcie się trochę, ej ;)

Jakieś pytania?