06. "Nigdy już mu nie spojrzę w oczy."

z perspektywy Suzie

          Obudził mnie przeraźliwy ból głowy i suchość w gardle. Otworzyłam oczy przecierając je. Obok mnie spała Lucy, która lekko uśmiechała się przez sen. Widocznie coś jej się śniło. Rozglądnęłam się pomieszczeniu, w którym się znajdowałam. Na pewno nie byłam u siebie w domu. O ile dobrze się orientowałam leżałam na łóżku w salonie u chłopaków. Podrapałam się po głowie usilnie próbując sobie przypomnieć co się wczoraj działo, jednak ból głowy mi to utrudniał. Postanowiłam wstać i poszukać jakiś tabletek na ból głowy. Ostrożnie zsunęłam z siebie kołdrę i wstałam z łóżka. Na fotelu leżały moje spodnie, które na siebie wsunęłam, by nie paradować po domu w samej koszulce i majtkach. Poszłam do kuchni, od razu otwierając lodówkę i szukając czegoś do picia. Ulga jaka mnie ogarnęła, kiedy zobaczyłam na półce leżącą litrową butelkę wody, była nie do opisania.Sięgnęłam po nią, od razu biorąc kilka wielkich łyków z gwinta. Zerknęłam na elektryczny zegarek znajdujący się na kuchence, który wskazywał godzinę 11:00. Westchnęłam ciężko. Jak zaraz nie zażyję czegoś na ból głowy to zwariuję! Tylko gdzie oni mogą trzymać różnego rodzaju proszki? Zaczęłam przeszukiwać szafki. 

– Główka boli? – usłyszałam za sobą męski, rozbawiony głos. Podskoczyłam, odwracając się gwałtownie przez co głowa mocno mi zapulsowała. W progu stał Louis w czarnych luźnych dresach, białej koszulce w czerwone paski i w rozczochranych włosach.

– Trochę – przyznałam. – Macie tu jakieś tabletki?

– Mamy, mamy – wyszczerzył się, podchodząc do szafki pod blatem, następnie wyciągając koszyczek z lekami. Zaczął przeglądać jego zawartość, w poszukiwaniu czegoś na moją migrenę, co po niecałej minucie mu się udało. Z uśmiechem, wręczył mi tabletkę, którą od razu wrzuciłam do buzi zapijając wodą. 

– Dzięki – powiedziałam, opierając się o blat.

– Nie ma sprawy. Pamiętasz coś z wczoraj? – popatrzył na mnie, w dalszym ciągu się szczerząc.

– Nie za bardzo, ale po twojej minie sądzę, że zaraz będzie mi głupio. Także zamieniam się w słuch.

– To może zacznijmy od tego, że z Niall'em wpadliście na pomysł by urządzić imprezę.

– Nie, to nie było tak – przerwałam mu, kiwając przecząco głową. – To był pomysł Niall'a i Harry'ego – wyjaśniłam.

– No dobra niech będzie i tak – machnął ręką, po czym zaczął kontynuować. -Impreza zaczęła się od picia drinków. Zanim wszyscy się obejrzeliśmy, siedziałaś z naszym Horankiem zawzięcie o czym rozmawiając, łapiąc się za ręce i takie tam.

– Nie – popatrzyłam na niego z niedowierzaniem.

– Tak – zaśmiał się.

– O kurwa... – złapałam się za głowę.

– Poczekaj, to jeszcze nie wszystko – powiedział na co ja podłamana popatrzyłam na szatyna. -Na sam koniec, po prostu zasnęliście objęci na rogówce. Chcieliśmy was tak zostawić, ale Lucy się nie zgodziła – dokończył.
Jezu, co za wstyd! Teraz wszyscy się zorientowali, że Niall mi się podoba. Nie wiem jak bym zareagowała, gdybym obudziła się w objęciach blondyna. Dziękuję Lucy! – podziękowałam siostrze w myślach. Jak ja teraz mu spojrzę w oczy? Dawno mi nie było tak głupio... Porażka jakaś.

– Na co się nie zgodziłam? – w kuchni zjawiła się moja zaspana siostra, ubrana we wczorajsze szare rurki i białą bluzkę na ramiączkach. Podeszła do mnie przejmując ode mnie butelkę wody, biorąc kilka małych łyków.

– Nic. Opowiadałem dla Suzie, o wczorajszej imprezie – zaśmiał się Louis. Po tych słowach Lucy popatrzyła na mnie badawczo. Nawet sobie nie wyobrażacie jak bardzo chciałam, by wyczytała z mojej twarzy, że chcę wracać do domu by uniknąć spotkania z Niall'em. Chyba nawet się udało, bo siostra uśmiechnęła się do mnie lekko, skinając głową.

– Chyba pora nam wracać do domu – powiedziała.

– Tak szybko? Zostańcie, zaraz reszta chłopaków wstanie.

– No właśnie – wymieniła znaczące spojrzenie z Lou.

– A no tak. Obie możecie mieć niezręczną sytuację – popatrzyłam pytająco na moją siostrę. Czyżby Lucy, też nabroiła? Ta tylko odpowiedziała wzrokiem: Potem ci opowiem, po czym skierowała się do Louisa.

– Chwalił ci się?

– Też, ale sam to widziałem na własne oczy – wyszczerzył się, na co Lucy westchnęła ciężko. Co on do cholery widział?! – Spokojnie, zachowam to dla siebie – dodał.

-Jak tam chcesz – odparła obojętnie. -No Suzie, zbieramy się – skierowała się do mnie, na co obie pokierowałyśmy się do łazienki znajdującej się na dole, ogarniając się trochę. Związałyśmy nasze włosy w niestaranne koczki i zmyłyśmy resztki makijażu. Na szczęście miałam ze sobą podróżny tusz i puder, więc nałożyłyśmy na twarze lekki makijaż, by chociaż trochę zamaskować zmęczenie rysujące się na naszych twarzach. Weszłyśmy z łazienki, tym razem kierując się do salonu, po resztę swoich rzeczy. Moje zajebiste szczęście chciało, że na posłanej już rogówce siedział Niall z Louis'em i Liam'em. Speszona podeszłam do fotela, biorąc swoją szkolną torbę. Czułam jak twarz dosłownie się mi gotuje ze wstydu. Starałam się unikać kontaktu wzrokowego z Horan'em. 

– Idziecie już? – spytał Liam.

– Tak. Mamy z Suzie kilka spraw do załatwienia – skłamała moja siostra, nakładając na siebie bluzę.

– Mogę was podwieźć – zaoferował Lou.

– No chyba ciebie pojebało. Ilość alkoholu jaką wypiłeś tej nocy na pewno jeszcze z ciebie nie wyparowała – popatrzyła na niego Lucy.

– Nie to nie – pokazał jej język.

– Wasi rodzice nie będą nic gadać, że tak wcześnie wracacie do domu ze szkoły? – zadał kolejne pytanie Liam.

– Wątpię czy oni będą w domu – mruknęłam, chowając tusz i puder do torby.

– Taa, nasi kochani rodzice rzadko kiedy przebywają w domu – sprostowała Lu. – Gotowa? – popatrzyła na mnie, na co ja skinęłam głową. – Dzięki za gościnę, chłopaki – ponownie skierowała się w stronę trójki przyjaciół. – Do zobaczenia kiedyś tam – uśmiechnęła się złośliwie.

– Tak łatwo teraz się nas nie pozbędziecie – odgryzł się jej Lou.

– Tak, tak – machnęła ręką, kiedy kierowałyśmy się już do przedpokoju. Szybko nałożyłyśmy buty i kurtki, przeglądnęłyśmy się w lustrze i wyszłyśmy z domu. Odetchnęłam głośno z ulgą, na co Lucy się zaśmiała. Zamówiłyśmy taksówkę pod dom chłopaków w między czasie paląc porannego fajka. No o ile można nazwać godzinę 11:30 rankiem. Gdy tylko skończyłyśmy przyjechała taksówka, w której zasiadłyśmy na tylnych siedzeniach. Traf chciał, że wiózł nas wujek Toma, więc nie musiałyśmy płacić. To dobrze, bo żadna z nas nie miała przy sobie drobnych. Kiedy zajechałyśmy na podjazd, pożegnałyśmy się z panem Waley'em i skierowałyśmy się do domu. Oczywiście nigdzie nie było śladu samochodu rodziców, co było jednoznaczne z tym, że będziemy same w domu. Weszłyśmy do przedpokoju, zamykając i zakluczając za sobą drzwi. Zostawiłyśmy okrycie wierzchnie i buty w szafie, po czym skierowałyśmy się na górę.

– Za dwadzieścia minut przyjdę do ciebie – oznajmiła mi Lucy, na co tylko skinęłam głową i zniknęłam za drzwiami swojego pokoju. Rzuciłam torbę obok komody, kierując się do garderoby, po coś na przebranie. W związku z tym, że raczej dzisiaj się już nigdzie nie wybieram zdecydowałam się na luźne fioletowe dresy ze ściągaczami na końcu nogawek i czarną bluzkę na grubszych ramiączkach. Dobrałam jeszcze do tego czystą bieliznę i już po chwili znajdywałam się w łazience. Od razu odkręciłam wodę, by się trochę nagrzała. Następnie zmyłam wcześniej nałożony makijaż, rozpuściłam włosy i rozebrałam się. Kolejną moją czynnością był ciepły prysznic, podczas którego umyłam włosy i całe ciało. Do mojej głowy stopniowo wracały wspomnienia z imprezy u chłopaków. Przypomniał mi się zalotny uśmiech Nialla wraz z jego niebieskimi oczami, które podziwiałam z bardzo bliska. Jak opuszkami palców zmazywał mi z policzka okruszki chipsów, ciesząc się, że nie tylko on zawsze się nimi tak brudzi. Na samą myśl o wracających wspomnieniach uśmiechnęłam się do siebie. Co nie zmienia faktu, że oboje byliśmy pijani i kolejne spotkanie z blondynem będzie bardzo niezręczne. Westchnęłam, zakręcając wodę i wychodząc z brodzika. Nałożyłam na siebie szlafrok, a włosy owinęłam ręcznikiem. Podeszłam do zlewu zabierając się za mycie zębów, a następnie twarzy. Zrezygnowałam z ponownego malowania się, bo nie widziałam takiej potrzeby. Zrzuciłam więc z siebie szlafrok, nakładając wcześniej przygotowaną bieliznę i ubranie. Wilgotne włosy po uwolnieniu z ręcznika, rozczesałam zostawiając je rozpuszczone. Wyszłam z łazienki instynktownie zerkając za zegarek, wiszący nad drzwiami. Wskazywał 13:00. Zaraz pewnie, przyjdzie Lucy. Jak na zawołanie w moim pokoju pojawiła się moja siostra, która miała na sobie krótkie różowe spodenki i zwykły biały t-shirt. Na swój widok uśmiechnęłyśmy się do siebie, zasiadając na moim łóżku.

– Co tam się działo? – spytałam.

– Chodzi ci o ciebie, czy o mnie? – popatrzyła na mnie.

– O to co Louis widział.

– Aaa to – mruknęła. – To nic takiego – wzruszyła ramionami.

– Weź mnie nie wkurwiaj.

– No doobra – przeciągnęła. – Louis widział jak całuję się z Harr'ym – powiedziała z powagą.

– Całowałaś się z Harrym?! – powtórzyłam. – I jak? – szturchnęłam ją lekko ramieniem, co z powrotem wywołało u niej uśmiech.

– Zajebiście – wyznała. – Rozumiesz to? Podobało mi się – popatrzyła na mnie z lekkim żalem.

– Ale wtedy, w klubie też się całowaliście... – zaczęłam, ale mi od razu przerwała.

– No wiem, ale teraz było inaczej. Wtedy to był pocałunek typu: mam na ciebie ochotę, a wczoraj... – oparła głowę o ścianę, odchylając ją lekko od tyłu – ...jakby chciał powiedzieć: zostań, proszę... – złapała się za głowę. – Kurwa co się ze mną dzieje?

– Sama jestem w szoku – pokiwałam głową. – Mówisz zupełnie jak nie Lucy Bailey – popatrzyłam na nią z powagą. – Kim jesteś i co zrobiłaś z moją młodszą siostrą?! – po moich słowach obie wybuchłyśmy śmiechem.

– Dobra koniec. Ty mi mów lepiej co tam się działo z Niall'em – uśmiechnęła się chytrze.

– Chciałabym, ale większości nie pamiętam – odparłam, co spowodowało u kolejny napad śmiechu.

– Ale całowaliście się?

– Nie wiem – podrapałam się o tył głowy. – Chyba nie.. Jezu Lucy, jest mi teraz tak głupio – schowałam twarz w dłoniach.

–– Daj spokój. Oboje byliście pod wpływem – objęła mnie ręką.

-Nigdy już mu nie spojrzę w oczy – położyłam głowę na jej kolanach, a Lucy zaczęła bawić się moimi włosami.

– Przestań. Horanowi też na pewno jest głupio, ale nigdy nie wiadomo, może mimo wszystko on nie żałuje tego co się między wami działo? Może on też siedzi z którymś z chłopaków i się żali, że boi się twojej reakcji, gdy się zobaczycie? – powiedziała próbując mnie pocieszyć, co okazywało się skuteczne. Nie wiem co bym bez niej zrobiła. Zawsze w takich sytuacjach mogę na nią liczyć. Mimo, że na co dzień jest jaka jest, to mam w sobie jej wsparcie. To na prawdę zajebista sprawa mieć siostrę, a zarazem przyjaciółkę.

– Tak myślisz? – zerknęłam na nią.

– Tak – kiwnęła twierdząco głową.

– Dziękuję, Lu – podniosłam się, przytulając ją.

– Nie ma sprawy – odwzajemniła uścisk.

Trwałyśmy tak jeszcze kilka minut w ciszy. Obie tego potrzebowałyśmy. Często robimy tak, że przychodzimy do siebie nawzajem do pokoju niekoniecznie porozmawiać, tylko bez słów spędzić razem czas. Bo po co milczeć samemu jak można to zrobić z kimś? 

          Kiedy chwila ciszy minęła włączyłyśmy laptopa, w celu sprawdzenia twittera, a dokładniej czy chłopcy chwalili się już całonocną domówką. Nasze przypuszczenia były słuszne, bo każdy z chłopaków coś napisał. Louis: "Super domówka, super zabawa, super kac.. Dzięki @zaynmalik, @Harry_Styles, @Real_Liam_Payne, @Lu_Lu_Lucy, @NiallOfficial i @B_Suzie :)". Zayn: "Don't even care about the table breaking, we only wanna have a laugh.. :)". Liam: "Ciekawe kto to wszystko posprząta?". Harry: "But even when we fight, it'll turn me on". No i Niall: "Co się stało, to się stało. Niczego nie żałuję :)". Wpis Styles'a i Horan'a sprawił, że wymieniłam razem z siostrą znaczące spojrzenia.

– Fajnie wiedzieć, że go podniecam – powiedziała rozbawiona Lucy.

– Fajnie wiedzieć, że on niczego nie żałuje.

– Mówiłam – przewróciła oczami.

– No w sumie, miałaś rację – przyznałam.

– Ja zawsze mam rację, zapamiętaj to sobie wreszcie – poklepała mnie po ramieniu.

– Postaram się – pokazałam jej język. 

Z mojego konta napisałyśmy tweeta: "@zaynmalik, @Harry_Styles, @Real_Liam_Payne, @NiallOfficial i @Louis_Tomlinson miłego leczenia kaca, dzięki za mile spędzony czas- @B_Suzie i @Lu_Lu_Lucy :) x", a następnie dalej wspominając imprezę poszłyśmy na dół zrobić sobie coś do jedzenia. Kto wie, może gdy znowu zobaczę Horana, nie będzie tak źle?

No czeeeść ;)

Oto przed wami rozdział szósty. Wiem, że mało w nim się dzieje, ale obiecuję, że w kolejnych będzie coraz bardziej ciekawie. Od razu mówię, że nie zawsze będzie tak kolorowo jak w ostatnich rozdziałach. Nie wiem kiedy zaczną się problemy głównych bohaterek, ale gwarantuję wam, że na pewno się one pojawią. Z resztą te osoby, które czytały paradise-with-you powinny wiedzieć, że lubię wprowadzać dramaciki w opowiadaniach. 

Co do następnego rozdziału to albo dodam go w niedzielę, albo dopiero za jakiś tydzień. Zobaczę jak będzie u mnie z czasem.

Macie jakieś pytania do mnie lub do bohaterów? Zadawajcie je śmiało!