18. "Nie odchodź."

z perspektywy Niall'a

– Co to jest?! – wydarł się Paul rzucając gazetę na stolik, a Suzie, która siedziała obok mnie aż się skuliła wtulając się bardziej w moje ramię. Powoli przeniosłem wzrok na kolorową okładkę, na której znajdował się napis: "Niall Horan przyłapany na czułym przytulaniu się z Suzie Bailey! Czyżby ta dwójka wróciła do siebie? Więcej szczegółów na stronie 20". – Śmiało. Przeczytaj – zachęcił mnie manager drżącym głosem. Posłusznie otworzyłem czasopismo na odpowiedniej stronie. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to kilka zdjęć ze szpitala jak przytulam swoją dziewczynę, westchnąłem ciężko zabierając się za zapoznanie się z artykułem..

"Kilka dni temu Niall Horan, członek zespołu One Direction został przyłapany na czułych gestach ze swoją byłą dziewczyną - Suzie Bailey. Jak już pisaliśmy w poprzednim numerze dziewczyna Harry'ego Styles'a, a zarazem siostra Suzie - Lucy Bailey trafiła do szpitala. Tak więc pierwsza wersja jest taka, że blondyn widząc stan swojej eks zwyczajnie chciał ją pocieszyć, co dla większej części directionerek jest pocieszające. Jednak ostatnie tweety tej dwójki wzbudziły u nas wątpliwości, a mianowicie Horan zamieścił na portalu kawałek piosenki jego zespołu: "Kochanie jeśli powiesz, że chcesz bym został, zmienię swoje zdanie", a Bailey kilka minut później napisała "Zostań". Zbieg okoliczności? Jakoś nam się nie wydaje. Czy mimo różnicy poglądów, jak to wyjaśnił Niall, wrócili do siebie? Co o tym sądzicie?"

Po przeczytaniu artykułu zerknąłem na swoją dziewczynę, która z zaciekawieniem i powagą analizowała stronę z tekstem. Przeniosłem wzrok na Paul'a, który ze zdenerwowaniem przyglądał się naszej dwójce.

– Interesujące – powiedziałem przerywając kilkuminutową ciszę.

– To może mi to wyjaśnicie? – syknął manager, nerwowo tupiąc stopą w podłogę. – Nie taka była umowa, Niall! – teraz to we mnie się zagotowało. Jaka umowa do cholery?! Nikt mi nie mówił, że zostając członkiem One Direction nie będę mógł się zakochać i okazywać publicznie uczuć!

– Ale o czym ty mówisz, Paul?! – zerwałem się z kanapy. – W kontrakcie jaki podpisałem przed dołączeniem do zespołu, nie było wzmianki o tym, że nie mogę mieć dziewczyny! Prawda jest taka, że reszcie chłopakom wszystko można, a mnie traktujesz jak dzieciaka! Niech do ciebie dotrze to, że w następnym roku skończę dwadzieścia lat! To Harry jest najmłodszy w zespole, a najwięcej może! – wykrzyczałem na jednym tchu. – Zrozum, że ja kocham Suzie i chcę z nią być – dodałem spokojniej, szybko oddychając. Manager stał lekko zaskoczony, przyglądając mi się ze zmrużonymi oczami. Przez cały ten czas nawet na moment nie oderwałem od niego wzroku, czekając na jego odpowiedź. Jestem z siebie dumny, że wreszcie zdobyłem się na wypowiedzenie tych słów.

– Nie mogę na to pozwolić – pokiwał przecząco głową. – Zrozum, że jak będziecie się w kółko schodzić i rozstawać, to media nie dadzą wam spokoju.

– Nie takie rzeczy udało mi się przetrwać – mruknąłem. – Zastanów się nad tym.

– Nie ma nad czym się zastanawiać. Podjąłem już decyzję – ciągnął twardo, a we mnie już się kipiało  Podszedłem do kanapy, ciągnąc za rękę Suzie, jednocześnie powodując, że wstała. Następnie obejmując blondynkę jedną ręką, obdarzyłem mężczyznę zimnym spojrzeniem.

– Sam tego chciałeś, Paul – syknąłem, po czym razem z Suzie skierowałem się do wyjścia z domu mojego i chłopaków. 

– Co mam przez to rozumieć?! – usłyszałem krzyk managera, gdy znajdowaliśmy się przy drzwiach wyjściowych.

– Odchodzę! – odkrzyknąłem, opuszczając z hukiem pomieszczenie. 

          Szybkim krokiem skierowałem się do samochodu, najpierw otwierając drzwi dla swojej dziewczyny, a następnie gdy już siedziała, sam zająłem miejsce od strony kierownicy. Oparłem plecy o oparcie lekko odchylając głowę do tyłu w celu uspokojenia emocji jakie się we mnie gotowały. Byłem wściekły na Paul'a za to, że traktuje mnie jak dzieciaka. Od samego początku tak było, a ja jak głupi mu na to pozwalałem. Fakt. Może zbyt pochopnie zareagowałem z tym odejściem, ale może wtedy zrozumie, że będąc w One Direction czuję się przytłoczony. Myślę, że przerwa dobrze mi zrobi. Dla mnie i dla reszty.. Wciągnąłem mocno powietrze nosem, po chwili wypuszczając je ustami. Następnie położyłem lekko drżące dłonie na kierownicę, włączając silnik i ruszając z piskiem opon z podjazdu. Nie wiem gdzie jechałem. Miałem po prostu ochotę gdzieś uciec razem ze swoją miłością. Chciałem opuścić Londyn i w spokoju nacieszyć się tym co mam. Nie martwić się, że jeśli zrobię coś głupiego to zaraz będzie o tym pełno w gazetach. Potrzebuję odpoczynku od wszystkich problemów.. Zanim się obejrzałem wyjeżdżaliśmy już za teren miasta. Przez cały czas  jechaliśmy w ciszy, a w dodatku czułem na sobie wzrok Suzie. Wiedziałem, że chce ze mną porozmawiać. Westchnąłem ciężko zjeżdżając na pobocze przy lesie, gasząc samochód. Popatrzyłem na dziewczynę wlepiając wzrok w jej brązowe tęczówki, które były lekko zaszklone. Starsza siostra Bailey pokiwała przecząco głową, spuszczając wzrok na swoje kolana.

– To się nie uda – przerwała ciszę słabym głosem, kładąc dłoń na klamce i otwierając drzwi od samochodu. Szybkim ruchem chwyciłem ją za rękę powstrzymując jej kolejny ruch.

– Nie odchodź – powiedziałem, przybierając błagalny ton głosu.

– Nie chcę żebyś przeze mnie musiał rezygnować z tego co kochasz, Niall – odparła, przenosząc wzrok z powrotem na mnie, delikatnie wyrywając swoją dłoń z mojego uścisku.

– To nie przez ciebie – zaprzeczyłem, kiwając przecząco głową – To co powiedziałem dla Paul'a zbierało się już od ponad roku – wytłumaczyłem.

– Gdyby nie ja... – zaczęła, ale przerwałem jej przyciągając ją do siebie za nadgarstki, a gdy znajdowała się możliwie blisko przywarłem do jej ust składając na nich pojedyncze pocałunki. Początkowo ich nie odwzajemniała, gdyż podejrzewałem, że była lekko zmieszana, jednak kilka chwil później włączyła się w ten czuły gest. Owinąłem ręce wokół jej tali, by mieć pewność, że mi nie ucieknie. Suzie za to zarzuciła swoje dłonie za moją szyję dzięki czemu mogłem przenieść jej ciało na swoje kolana. Na siedzeniu kierowcy, było nam jednak niezbyt wygodnie dlatego nim się obejrzałem znajdowaliśmy się na tyle samochodu całując się coraz bardziej czule i zachłannie. Moja ukochana siedziała na mnie okrakiem, a ja rękoma przyciskałem ją coraz bardziej do siebie. Takie chwile udowadniają tylko jak bardzo mi na niej zależy.

– Kocham cię – powiedziałem między pocałunkami, a Suzie odsunęła się lekko ode mnie. Na jej twarzy po raz kolejny rysowało się zmartwienie, a ja wiedziałem doskonale dlaczego. Męczyły ją wyrzuty sumienia, że odszedłem z zespołu. Obwiniała się a to. – Nie martw się. – pogładziłem kciukiem jej policzek.

– To wszystko przeze mnie... – wyszeptała, spuszczając wzrok. Po raz kolejny dzisiaj westchnąłem ciężko, po czym ująłem jej brodę, by móc z powrotem spojrzeć w jej oczy.

– Przestań. To nie jest twoja wina. – zażądałem. – Fakt. Trochę za ostro zareagowałem jeśli chodzi o rozmowę z Paul'em, ale zrozum, że da mu to do myślenia i jeśli mu zależy znajdzie kompromis – wytłumaczyłem na jednym tchu, nie odrywając wzroku od blondynki.

– A co jeśli nie? – spytała, a ja zatkałem jej dłonią usta.

– Ciiii. Nie myślmy teraz o tym, dobrze? – poprosiłem, a dziewczyna tylko skinęła lekko głową. – Na czym to my skończyliśmy? – uśmiechnąłem się znacząco i nie czekając na odpowiedź znów wpiłem się w jej miękkie wargi. Tym razem Suzie od razu włączyła się w pocałunek, który był przepełniony czułością i zachłannością. Przemieściliśmy się tak, że blondynka leżała na siedzeniu, a ja na niej. Właściwie dopiero teraz zauważyłem, że kurtki jakie wcześniej mieliśmy na sobie walają się po samochodzie. Kiedy to do cholery się stało? Z resztą nie ważne. Zimno nam na pewno nie będzie, bo mam włączone ogrzewanie. Nagle poczułem zimne palce Suzie wędrujące pod koszulką po moich plecach. Nie pozostając jej dłużny zrobiłem to samo tylko, że moje dłonie gładziły jej talię z każdym kolejnym ruchem zadzierając błękitny sweter mojej dziewczyny coraz wyżej. W końcu udało mi się go pozbyć całkowicie, przez co S zrewanżowała się ściągając moją koszulkę i rzucając ją gdzieś w kąt. Z całowania jej ust przeniosłem się na jej szyję i dekolt  Czułem jak jej ciało wyginało się w delikatny łuk, co spowodowało u mnie lekki uśmiech. Zwinnym ruchem pozbyłem się jej stanika, rzucając go gdzieś za siebie, a następnie wracając do całowania jej jędrnej skóry, a w obecnym przypadku - brzucha. Słyszałem nierówny oddech mojej dziewczyny, a zanim sam się obejrzałem oboje byliśmy już nadzy.

– To mój pierwszy raz – wyznała Suz, między pocałunkami jakimi ją obdarzałem.

– Obiecuję, że będę delikatny – powiedziałem, po czym powoli w nią wszedłem pozwalając jej przyzwyczaić się do tego niecodziennego uczucia. Kilka chwil później zacząłem poruszać biodrami w górę i w dół, a blondynka wbiła paznokcie w moje plecy. Żeby ją uspokoić złączyłem nasze usta w czułym pocałunku, jednocześnie stopniowo zwiększając tępo. Oboje pojękiwaliśmy na zmianę, a ja mimo pożądania jakim darzyłem ją w tej chwili bałem się sprawić jej choć najmniejszy ból. Jednak kiedy poczułem, że za jej sprawą pocałunek staje się coraz bardziej namiętny przestałem się martwić. Zacząłem wykonywać pewniejsze ruchy biodrami pozwalając sobie i jej na osiągnięcie szczytu. Parę minut później tak właśnie się stało, a ja bezwładnie opadłem na ciało swojej dziewczyny delikatnie muskając jej szyję ustami.

– Kocham cię – usłyszałem zdyszany głos Suzie.

– Kocham cię – powtórzyłem, unosząc się na rękach, tak by móc spojrzeć w oczy swojej jedynej miłości. – I nikt nie ma prawa nas rozdzielić – dodałem, co wywołało uśmiech na twarzy dziewczyny. 

         Niestety tą chwilę przerwał nam dzwoniący telefon w kieszeni moich spodni. Niechętnie sięgnąłem po nie ręką znajdując w nich komórkę. Zerknąłem na ekranik, gdzie zobaczyłem, że wyświetla mi się imię Louis'a. Odebrałem, przykładając iPhone'a do ucha.

– Eee? – mruknąłem.

– Wybudzają Lucy! Przyjeżdżajcie, szybko! – usłyszałem krzyk Lou, a następnie dźwięk oznaczający, że mój przyjaciel się rozłączył...

Cześć :) Na sam początek chciałabym wam podziękować za ilość komentarzy pod poprzednim rozdziałem. Jesteście na prawdę niesamowite ♥ Nie wiem co bym bez was zrobiła.. Co do rozdziału to za niego chciałabym was go przeprosić, bo nie wyszedł mi tak jak chciałam. Mam nadzieję, że mi wybaczycie.. Obiecuję, że następny będzie lepszy!

Mam dla was dwie informacje: 

1. Założyłam twitter'a można powiedzieć, że takiego służbowego. Będę tam pisać o nowościach, a wy możecie zadawać mi pytania. Także zapraszam do obserwowania: @true_eM 

2. Jak dobrze wiecie niedługo to opowiadanie dobiegnie końca, a ja mam zamiar zacząć kolejne. Dlatego już teraz udostępniam wam link do nowego bloga, który ruszy zaraz po tym. Znajdziecie tam już bohaterów, fabułę oraz opcję dzięki której możecie dodać blog do obserwowanych :)

sick-truth

W dalszym ciągu możecie zadawać pytania bohaterom (jeszcze oprócz Lucy) no i dla mnie :)